Na echtscheiding verhuizen met kinderen

Er zijn de afgelopen maanden diverse uitspraken gepubliceerd over verhuizingen van een gescheiden ouder met kinderen. Hiervoor is de toestemming nodig van de andere ouder. Dit geldt uitsluitend indien beide ouders belast zijn met het ouderlijk gezag over het kind. Verleent hij/zij die toestemming niet, dan mag de ouder in beginsel niet samen met de kinderen verhuizen. Dit leidt nogal eens tot conflicten tussen gescheiden ouders. 

Via de rechter

Indien de andere ouder weigert toestemming te verlenen voor de gewenste verhuizing, kan de rechter daarvoor om vervangende toestemming worden gevraagd. Ook als een ouder met kinderen reeds is verhuisd zonder die vervangende toestemming te verzoeken, kan de andere ouder daarover een procedure aanspannen. De redenen voor een gescheiden ouder om te willen verhuizen zijn divers. Soms is het voor de alleenstaande ouder makkelijker om elders een baan of passende woonruimte te vinden. Een andere keer woont de nieuwe geliefde van deze ouder aan de andere kant van het land.

Voorbeelden van rechtszaken

In een zaak die diende bij het Hof in Amsterdam op 1 maart 2016, vroeg moeder vervangende toestemming aan de rechter om met de kinderen te verhuizen van A naar B. De reisafstand bedroeg ongeveer 45 minuten. Moeder kon geen baan en geen huis vinden in regio A en had inmiddels een baan en woonruimte gevonden in regio B. Bovendien woonden de ouders van moeder in die regio, zodat er altijd opvang zou zijn voor de kinderen tijdens de werktijden van moeder. Toch oordeelde het Hof hier dat de noodzaak van de vrouw om te verhuizen onvoldoende was komen vast te staan. Haar dienstverband was een tijdelijk dienstverband en moeder had onvoldoende onderbouwd dat er geen passende baan voorhanden was in regio A. Daarnaast overwoog het Hof dat de omgang tussen vader en kind na de verhuizing aanzienlijk zou worden beperkt. De lange reistijd vond het Hof belastend voor de kinderen. Moeder kreeg geen toestemming. 

Ook bij het Hof in den Bosch liep het voor een moeder die wilde verhuizen slecht af. De ouders hadden een co-ouderschapsregeling en na de scheiding wilde moeder gaan samenwonen met haar nieuwe partner, circa 100 km van de oorspronkelijke woonplaats van de ouders. Het hof overwoog hier dat de vader als ouder belang heeft bij een op zijn minst gelijkblijvend contact met de minderjarigen en een onverminderde mogelijkheid om invulling te geven aan zijn ouderschap. Na de verhuizing zou zijn ouderrol aanzienlijk worden ingeperkt. Moeder kreeg daarom geen toestemming. 

Op 24 mei 2016 gaf het Hof Arnhem aan een moeder wél toestemming om te verhuizen. Moeder logeerde op dat moment al 10 maanden met de kinderen bij haar ouders. Er was sprake van een traditioneel rollenpatroon waarin moeder voor de kinderen zorgde en vader eens per 14 dagen een weekend de kinderen bij zich had. Wel aten de kinderen soms tussen de middag bij vader. Moeder wilde graag bij haar nieuwe partner wonen, in de plaats waar zij ook een baan had gevonden, op circa 100 km afstand van vader. Moeder kon werk en kinderen zodoende beter combineren. Het Hof gunde moeder en de kinderen rust, na de logeerpartij van 10 maanden. Naar het oordeel van het Hof had moeder voldoende aannemelijk gemaakt dat het niet van haar gevergd kan worden om werk en zorg op deze manier te blijven combineren. 

Zo ook in een uitspraak van het hof in Den Haag van 22 juni 2016. Ook in dit geval was sprake van een traditionele rolverdeling, waarbij moeder meestentijds voor de kinderen zorgde. Moeder was samen met de kinderen bij haar ouders ingetrokken, op grote afstand van vader. Dat was een noodsituatie omdat de spanningen tussen de ouders onhoudbaar waren geworden en de kinderen hiervan ook hinder ondervonden. Moeder had inmiddels een baan gevonden in haar nieuwe woonplaats.  Aangezien er voor moeder geen uitzicht was op woonruimte in haar oorspronkelijke woonplaats en zij daar ook geen werk had stond naar het oordeel van het hof de noodzaak van een verhuizing vast. Bovendien overwoog het hof dat de man altijd fulltime had gewerkt en de vrouw hoofdverzorgster was. Er was sprake van zeer jonge kinderen die gemakkelijk zouden kunnen wennen aan een nieuwe omgeving. Moeder kreeg zodoende toestemming om te verhuizen.

De criteria die de rechter hanteert

In de rechtspraak zijn criteria geformuleerd aan de hand waarvan een rechter een verzoek tot vervangende toestemming voor verhuizing dient te beoordelen. Het belang van het kind speelt hierbij uiteraard een zeer belangrijke rol. Ook de wederzijdse belangen van de ouders worden meegewogen. De toetsing vindt plaats aan de hand van de volgende criteria:

1. De noodzaak om te verhuizen;
2. De mate waarin de verhuizing is doordacht en voorbereid;
3. De door de verhuizende ouder geboden alternatieven en maatregelen om de gevolgen van de verhuizing voor de minderjarige en voor de andere ouder te verzachten en/of te compenseren;
4. De mate waarin de ouders in staat zijn tot onderlinge communicatie in overleg;
5. De rechten van de andere ouder in de minderjarige op onverminderd contact met elkaar in een vertrouwde omgeving;
6. De verdeling van de zorgtaken in de continuïteit van de zorg;
7. De frequentie van het contact tussen de minderjarige de andere ouder voor en na de verhuizing.
8. De leeftijd van de minderjarige, zijn mening en de mate waarin de minderjarige geworteld is in zijn omgeving of juist extra gewend is aan verhuizingen;
9. De extra kosten van de omgang na de verhuizing.

U mag niet zomaar verhuizen

Het is van belang te beseffen dat u zonder toestemming van de andere ouder niet mag verhuizen. Vervangende toestemming van de rechter wordt niet zomaar verleend. Indien u het oordeel van de andere ouder of de rechtbank niet afwacht en vertrekt, kan u dit duur komen te staan. De rechter heeft inmiddels al een aantal keren beslist dat de ouder die met de kinderen zonder toestemming is verhuisd moet terugverhuizen. 

Wilt u meer weten over verhuizen met kinderen na een echtscheiding? Neem dan contact op met onze experts.