Recht in theorie en praktijk

Soms heeft onze hoogste rechter, de Hoge Raad, oog voor de praktijk en soms niet. Een voorbeeld van dat laatste is de volgende beslissing 1] .

In de wet 2] staat dat de deurwaarder met officiële stukken (“exploten”) bestemd voor overheidsinstanties terecht kan bij het kantoor van die instantie 3]. In de praktijk is dat de receptionist.

Normaal gesproken kan alleen de overheidsinstantie zelf (Staat, provincie, gemeente e.d.) partij zijn in een civiele procedure. Voor civiele procedures van en tegen de Belastingdienst bepaalt de wet 4] echter dat niet de Staat, maar de Ontvanger procespartij is. De Ontvanger is een functionaris van de Belastingdienst die is belast met de invordering van alle rijksbelastingen (en premies voor de sociale verzekeringen). Op grond van een uitvoeringsregeling 5] bestaat de Belastingdienst uit een aantal onderdelen. Ieder onderdeel heeft een directeur. Alleen die directeur is aangewezen als Ontvanger 6] .

De Hoge Raad heeft nu beslist dat de regeling voor exploten aan overheidsinstanties niet van toepassing is op de Ontvanger, ook niet als hij een medewerker aanwijst om stukken in ontvangst te nemen. De deurwaarder moet nu dus iedere keer bij de directeur zelf of zijn plaatsvervanger persoonlijk terecht om zijn stukken af te leveren. De Ontvanger vond dat in de procedure bij het gerechtshof nog “niet wenselijk”. Bij de Hoge Raad dacht de Rijksadvocaat daar echter anders over met dit als resultaat.

De directeuren en hun plaatsvervangers in Den Haag gaan het nog druk krijgen…

1] Arresten van 12 augustus 2016, ECLI:NL:HR:2016:1927, 1928 en 1929
2] Artikel 49 van het Wetboek van burgerlijke rechtsvordering (Rv.)
3] Voor de landelijke overheid, de Staat, geldt een aparte regeling in artikel 48 Rv.: de deurwaarder moet daarvoor naar het parket van de
Procureur-Generaal bij de Hoge Raad
4] Artikel 3, lid 2, Invorderingswet 1990
5] Uitvoeringsregeling Belastingdienst 2003
6] Artikel 5 Uitvoeringsregeling Belastingdienst 2003