Twee vrouwen, één visie

Nieuw leiderschap voor JPR advocaten

In het jubileumjaar waarin JPR advocaten 125 jaar bestaat, installeert het kantoor twee managing partners. Marjolein van Leeuwen (39) en Pascal Hulsegge (45) vormen voortaan het volledig vrouwelijke dagelijks bestuur. Waarom is dat, ook in deze tijd, nog uitzonderlijk voor een advocatenkantoor in de zakelijke markt? En hoe belichamen deze managing partners de waarden die horen bij ‘de nieuwe advocaten’? In dit dubbelinterview leren we Marjolein en Pascal beter kennen.

Pascal is sinds 2009 als advocaat verbonden aan JPR advocaten en is gespecialiseerd in het arbeidsrecht. Naast haar functie als advocaat zit Pascal ook in verschillende besturen. Zo is zij voorzitter van VNO-NCW Stedendriehoek en vice voorzitter van het Werkcentrum Veluwe Stedendriehoek, waarbij zij zich richt op een goede invulling van het werkgeversservicepunt en de juiste match tussen werkgevers en werknemers. Daarnaast speelt Pascal in haar vrije tijd graag een potje padel. 

Marjolein is in 2007 beëdigd als advocaat en heeft haar hele carrière als advocaat bij JPR advocaten doorgebracht. Inmiddels heeft ze een bloeiende M&A-praktijk en stuurt ze het M&A-team aan. Ook is ze docent aan de beroepsopleiding advocatuur en is ze als board member van het internationale netwerk IPG verantwoordelijk voor het opbouwen van een wereldwijde M&A community binnen IPG. Marjolein woont samen met David en samen hebben ze twee kinderen, Elise (7) en Gabrielle (9 maanden). 

Als managing partner ben je in de eerste plaats advocaat. Wanneer wisten jullie dat je dat wilde worden?

Marjolein: Als kind wilde ik notaris worden, want die trokken de balletjes bij de Lotto. Dat vond ik echt iets magisch en zo wist ik dat ik rechten zou studeren. Tijdens de opleiding merkte ik dat de advocatuur beter bij mij past. Als advocaat doe je echt alles waar je tijdens je studie voor leert.

Pascal: Ik wilde al vanaf mijn 7e advocaat worden. Ik vond het een interessant beroep en dacht: dat is wel wat voor mij. Mijn ouders zijn met mij overigens wel langs andere opleidingen geweest, maar dat vond ik allemaal niets.

Is het altijd jullie ambitie geweest om door te groeien tot een topfunctie?

Pascal: Het was altijd mijn doel. Ik vind het namelijk belangrijk om mee te denken en ‘aan de knoppen te draaien’. Dat kan als partner, maar zeker in mijn rol in het dagelijks bestuur. Ik ben ambitieus en heb graag een doel om naartoe te werken, maar niet ten koste van alles. Onderweg luister ik naar de mensen in mijn omgeving en probeer hen te inspireren het beste uit zichzelf te halen. Dat doe ik voor JPR, maar ook in de verschillende besturen waar ik – veelal als voorzitter – in optreedt.

Marjolein:  Ik heb eigenlijk altijd een ambitie ‘ohne ende’ gehad. Waarschijnlijk komt dat voort uit wat ik heb meegemaakt in mijn jeugd. Mijn ouders overleden terwijl ik nog een tiener was. Zo moest ik het vanaf mijn 17^e zelf doen en besloot ik dus ook hard te werken om goed op eigen benen te kunnen staan. Toen ik begon, was het worden van partner logischerwijs het hoogst haalbare in de advocatuur. Ik denk daar nu trouwens wel genuanceerder over. Tegenwoordig is er meer aandacht voor persoonlijke drijfveren en waar je zelf gelukkig van wordt en hoeft het dus niet zo te zijn dat het worden van partner daarbij past.  

Wie hebben jullie in je carrière geïnspireerd?

Pascal: Ik heb het vak van advocaat geleerd van twee dames bij Kienhuis. Zij hadden altijd een positieve blik op het werk, het vinden van een oplossing en de onderhandeling. Later binnen JPR heb ik veel geleerd van Bart (Holthuis). Hij beschikt over het talent om met een grapje uit de hoek te komen en zo een gesprek volledig te draaien. Het leerde mij de kou uit de lucht te halen en zo iedere bijeenkomst een constructieve richting in te sturen.

Ook buiten ons vak vind ik inspiratie. Jacinda Ardern, de voormalige premier van Nieuw-Zeeland, heeft een prachtige leiderschapsstijl. Ze staat voor haar waarden, ook al is het lastig, bijvoorbeeld tijdens de coronatijd. Standvastig zijn, ook al word je omringd door mensen die er anders over denken. Dat inspireert mij.

Marjolein: Ik liep tijdens mijn studie stage bij Dirkzwager. Daar werkte Claudia van der Most die al tot partner werd benoemd toen ze nog begin 30 was. Ik vond haar zo leuk en ze werkt bovendien in hetzelfde rechtsgebied. Zij was een belangrijk rolmodel voor mij. Altijd vriendelijk en ze straalde zichtbaar plezier in haar werk uit. Dat wilde ik ook. 

Binnen JPR advocaten heb ik veel geleerd van Wouter (Ribbers) en Cees (van Kreij). Zij brachten mij het vak en het ethos bij, net als de juiste manier om met klanten om te gaan.

Een dagelijks bestuur met uitsluitend vrouwen is in de zakelijke advocatuur nog altijd uitzonderlijk. Welke uitdagingen hebben jullie ervaren in een sector die als traditioneel en mannelijk wordt gezien?

Pascal: Als vrouw moet je nét een stapje harder lopen om je te bewijzen. Ik droom van een wereld waar dit niet zo is, maar vooralsnog is het een feit. Zo heb ik meegemaakt dat er in gesprekken werd aangenomen dat ik de secretaresse moest zijn, of koffie zou halen. Ik heb zelfs tegenwerking ervaren om mijn ambities te realiseren. Gelukkig is gelijkwaardigheid bij ons kantoor altijd al de norm.

Marjolein: Ik herinner me mijn beëdiging waarbij de deken opmerkte hoeveel vrouwen er tot de advocatuur toetraden. Dat was toen nog het vermelden waard. Nadat ik was begonnen als advocaat stagiair hebben mensen ook wel gezegd: dat ‘jonge grietje’ loopt hier vast stage. Daarnaast heb ik ook opmerkingen over mijn hoge hakken of rokjes moeten verdragen.

Het is overigens ook zo dat mensen zeggen: we hebben een vrouw nodig voor deze zaak. En misschien klopt dat soms ook wel. Mijn rechtsgebied, fusies en overnames, is nog overwegend een ‘mannenwereld’. Ik heb daar ten opzichte van mannen soms het voordeel dat ik directe vragen kan stellen die, als deze zelfde vraag door een man werd gesteld, direct zouden escaleren. Ik ben zakelijk en soms hard, maar doe dat met charme en respect. Iemand zei ooit: “Jij kan iemand tot de grond afbranden, vriendelijk lachen en dan wordt het nog gewaardeerd ook.”. Dat ik een vrouw ben brengt dus uitdagingen mee, maar ik denk dat dit soms ook in mijn voordeel werkt. 

Pascal: Er is nog veel werk te doen en wij proberen binnen en buiten onze sector te inspireren. Het is van deze tijd om organisaties te vormen op basis van gedeelde normen en waarden. Niet op demografische factoren. Dat is soms best een worsteling. Het mooiste is als iedereen zich kwetsbaar opstelt en elkaar leert kennen. Wat is iemands achtergrond of drijfveer? Je kunt niet meer aannemen dat de persoon tegenover je net zo is als jij. Blijf in gesprek, want ook over tijd veranderen mensen.

Vanaf januari staan jullie samen aan het roer. Wat typeert jullie leiderschapsstijl?

Marjolein: Ik heb altijd gevoetbald, dus ik zou zeggen als aanvoerder in een voetbalteam. Ik speel gewoon mee en mag ook kritiek krijgen na een slechte bal. Het type spelverdeler die wil inspireren en de voortrekker is. Ik ben dus heel bewust niet de coach die roept vanaf de zijlijn.

Pascal: Ik laat mensen graag vrij in hun creativiteit en ontwikkeling. Ik geef collega’s de ruimte om zelf tot oplossingen te komen. Dat werkt sowieso beter dan alles maar voorkauwen. Dit is een vrij beroep en dat trekt mensen aan die daarin goed gedijen. Als het onverhoopt niet lukt, sta ik voor je klaar.

JPR bestaat al 125 jaar. Hoe willen jullie in deze termijn een stempel drukken op de organisatie?

Marjolein: Ik wil graag een positieve vibe uitstralen. Dat noem ik ook wel het blije ei syndroom. Klanten én medewerkers zullen steeds verrast worden door JPR. Iedereen moet dat in zijn vezels voelen en uitdragen. Daar ga ik vol op inzetten. 

Mijn droom voor JPR is dat we onze bekendheid landelijk verder uitbreiden. Een topspeler voor iedereen in onze zakelijke doelgroep. Een kwalitatief hoogwaardig en constructief kantoor met fijne mensen die positief en enthousiast zijn.

Pascal: Ik zou het echt fantastisch vinden als we de groeiambitie die we bepaald hebben in onze stip aan de horizon, weten te realiseren. Dat we groeien in de ontwikkeling van kantoor, en onze collega’s de klanten mogen bijstaan waar ze nu nog van dromen. Ondertussen geloven we in elkaar en zijn we trots op ons werk.

Tot slot. Dankzij professionals die jullie inspireerden, zijn jullie tot een toppositie gegroeid. Welk advies willen jullie jonge advocaten met dezelfde ambitie geven?

Pascal: Ik zeg altijd, als je ergens energie van krijgt, dan moet je er vooral voor gaan. Doe waar je blij van wordt, dan zal je zien dat je vanzelf zult uitblinken. Experimenteer, ga eens op je bek en ontdek wat je er van leert. Als een manier van werken of leidinggeven je niet past, zoek dan een andere weg. Want als jij het plezier uitstraalt dat je zelf ervaart, ben je daarmee een positieve invloed voor je omgeving, collega’s en zelfs je partner. Ik vind zeker 98 van de 100 dingen die ik doe leuk. Dat gun ik iedereen.

Marjolein: Wees jezelf. Ik zie vaak dat men een stereotype advocaat wil zijn. Beetje jargon gebruiken. Je kunt nooit goed leiden als je niet helemaal jezelf bent en het is noodzakelijk om een vertrouwensband te kunnen opbouwen. Ga op zoek naar je kernwaarden, want als jij sterk in je schoenen staat, kun je anderen leiden en ook ruimte geven om ze te coachen en ontwikkelen.