Op 29 november 2013 heeft minister Asscher het wetsvoorstel Werk en Zekerheid ingediend bij de Tweede Kamer. Aanpassing van het Ontslagrecht en de Werkloosheidswet alsmede verbetering van de rechtspositie van flexwerkers staan centraal.
Aanpassing Ontslagrecht met ingang van 1 juli 2015
De bescherming tegen willekeur bij ontslag wordt gehandhaafd. Minister Asscher houdt vast aan preventieve toetsing. Werkgevers mogen niet zelf meer kiezen via welke weg ze werknemers ontslaan. Ontslag om bedrijfseconomische redenen gaat in de toekomst via het UWV. Ontslag om persoonlijke redenen via de kantonrechter.
In beide gevallen krijgt de werknemer, die ten minste twee jaar in dienst is geweest, recht op een wettelijke transitievergoeding, voor scholing of om over te stappen naar een andere baan of beroep.
De hoogte van deze vergoeding wordt afhankelijk van de duur van het dienstverband. Een derde maandsalaris per dienstjaar en een half maandsalaris per dienstjaar voor 50-plussers voor elk dienstjaar dat men langer dan tien jaar in dienst is geweest (uitgezonderd kleine bedrijven). Er geldt een maximum van € 75.000,00 en maximaal één jaarsalaris voor werknemers die meer dan € 75.000,00 per jaar verdienen.
De rechter is in geval van ernstige verwijtbaarheid ten aanzien van het ontslag niet gebonden aan de transitievergoeding. Hij kan dan daarnaast een billijke schadevergoeding aan de werknemer toekennen.
Hoger beroep en cassatie zijn mogelijk.
Wijziging Werkloosheidswet – gefaseerde invoering tot 1 januari 2019
Mede als gevolg van de wijzigingen in het Ontslagrecht is gekozen voor een meer activerende aanpak om werkloosheid zoveel mogelijk te voorkomen.
Indien toch sprake wordt van werkloosheid is het de bedoeling de betreffende werknemers zo snel mogelijk te begeleiden naar ander werk om de periode van werkloosheid zoveel mogelijk te bekorten.
Vanaf 1 juli 2015 wordt na een half jaar WW van de werkloze werknemer verwacht dat hij al het beschikbare werk als passende arbeid aanvaardt, waarbij een nieuw systeem van inkomensverrekening er voor gaat zorgen dat er na werkhervatting meer wordt verdiend dan het bedrag dat als WW-uitkering werd genoten.
De duur van de WW-uitkering wordt in de periode 1 januari 2016 tot 1 januari 2019 stapsgewijs verlaagd van drie jaar en twee maanden naar maximaal twee jaar. Bij cao kan worden afgesproken om na 24 maanden WW-uitkeringen uit eigen zak te betalen.
Flexwerken
Flexwerkers wordt vanaf 1 juli 2014 meer zekerheid geboden. Ze stromen eerder door naar een vast contract. Volgens het wetsontwerp mogen werkgevers werknemers maximaal drie contracten in twee jaar met een tussenperiode van ten hoogste zes maanden geven op straffe van het ontstaan van een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd.
De werkgever die een arbeidsovereenkomst die twee jaar heeft geduurd niet voortzet, is standaard ook de wettelijke transitievergoeding kwijt en zelfs de billijke vergoeding als de niet-voortzetting het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen van de werkgever. Het wordt onmogelijk een proeftijd te bedingen in tijdelijke contracten van maximaal zes maanden. In geval van een tijdelijk contract vanaf zes maanden dient het einde van de arbeidsovereenkomst tenminste één maand tevoren schriftelijk te worden aangekondigd.
Flexwerkers kunnen niet aan een concurrentiebeding worden gebonden, tenzij dat noodzakelijk is vanwege zwaarwegende bedrijfsbelangen.
Er komt een betere ontslagbescherming voor werknemers die via payrolling werkzaam zijn. Zij krijgen dezelfde rechten als werknemers in vaste dienst.
Na anderhalf jaar hebben uitzendkrachten recht op een normaal tijdelijk contract. Het zogenaamde uitzendbeding (einde dienstverband van de uitzendkracht als de werkgever de uitzendkracht niet meer nodig heeft) is na anderhalf jaar niet meer mogelijk.
Het langdurig gebruik van nul-urencontracten wordt aan banden gelegd en in de zorg zelfs helemaal verboden.
Vindplaats
Lees hier het volledige wetsvoorstel Werk en Zekerheid inclusief de memorie van toelichting.
Vera Rhebergen-Vaags
Paul Schepel
Bo Simmelink