WWZ eenvoudiger, soepeler en goedkoper?

Minister Asscher kondigde met de invoering van het nieuwe ontslagrecht per 1 juli 2015 aan dat het voor werkgevers eenvoudiger en goedkoper zou worden om afscheid te nemen van werknemers. Maar is dat nu ook echt zo. Een half jaar na de invoering van de WWZ zijn de eerste cijfers bekend.

Veel meer minnelijke regelingen

Inmiddels blijkt uit cijfers dat werkgevers en werknemers vaker een minnelijke regeling ter beëindiging van de arbeidsovereenkomst treffen dan vóór de invoering van de WWZ. De oorzaak hiervan is gelegen in het feit dat werkgevers sinds de invoering van de WWZ aan strengere eisen moeten voldoen willen zij de werknemer kunnen ontslaan. Veelal kunnen werkgevers op het moment dat zij de arbeidsovereenkomst met de betreffende werknemer wensen te beëindigen niet voldoen aan de strengere eisen en beschikken zij niet over een “voldragen” dossier. De kans is dan groot dat de rechter de ontbinding van de arbeidsovereenkomst afwijst en de werkgever toch nog verder moet met de werknemer. Om dit te voorkomen kiezen veel werkgever er voor dit risico af te kopen en een minnelijke regeling te treffen.

Meer afwijzingen

Onlangs publiceerde de NOS dat het aantal ontslagafwijzingen door de rechter sinds de invoering van de WWZ ook is toegenomen. Een duidelijke bevestiging dat de WWZ voor werkgevers verre van soepeler en eenvoudiger is!

Hogere ontslagvergoeding

Niet alleen worden er meer minnelijke regelingen getroffen dan vóór de invoering van de WWZ. Ook de ontslagvergoedingen die door werkgevers worden betaald in het kader van een minnelijke regeling liggen regelmatig hoger dan de wettelijke transitievergoeding of uitkomst van de oude kantonrechtersformule. Het is dus de vraag of de WWZ wel echt goedkoper is.

Onderhandelen loont

Werknemers zullen - indien evident is dat de werkgever niet kan voldoen aan de strenge eisen die de WWZ stelt - in het kader van het treffen van een minnelijke regeling ter beëindiging van de arbeidsovereenkomst sneller genegen zijn te onderhandelen over een hogere vergoeding, de betaling van een opleiding of een outplacementtraject. Dit geldt niet alleen voor individuele ontslagkwesties maar ook in geval van collectieve ontslagen, zoals bij een reorganisatie.