Bij de conventionele dekking van de verzuimverzekering keert een verzekeraar uit wanneer een werknemer langer ziek is dan de afgesproken wachttijd (de eigen risico-termijn). De meeste verzekeraars stellen een minimale eigen risico-periode van 2 weken verplicht, maar ook eigen risico-termijnen van 6, 13 of 26 weken komen voor. Hoe langer de wachttijd, hoe lager uiteraard de premie voor de verzuimverzekering! Deze vorm van verzekeren is met name geschikt voor de kleinere bedrijven.
De stop-lossdekking van de verzuimverzekering laat een groot deel van het risico voor rekening van de werkgever. Alleen dat gedeelte dat boven een van tevoren afgesproken grens van de verzuimverzekering komt, wordt verzekerd. Deze verzuimverzekering keert alleen maar uit wanneer de kosten van het ziekteverzuim (de verzuimschade) een vooraf overeengekomen bedrag overschrijdt (dit is het zogenaamde ‘eigen behoud’ van de werkgever). De hoogte van het eigen behoud is veelal vastgesteld op basis van de gemiddelde verzuimkosten van de afgelopen jaren. Deze variant biedt bescherming tegen (extreme) uitschieters in het ziekteverzuim. De premie is natuurlijk lager dan die bij de conventionele dekking van de verzuimverzekering. Bij de stop-loss verzuimverzekering weet de werkgever altijd hoeveel hij maximaal aan het verzuim van zijn werknemers kwijt zal zijn (namelijk het bedrag van de premie en zijn gekozen eigen behoud).
Heb je problemen omdat een verzekeraar geen dekking wil verlenen of ben je het niet eens met de wijze waarop de verzekeraar de claim behandeld? Onze gespecialiseerde advocaten op het gebied van verzuimverzekeringen helpen jou graag verder. Als er een meningsverschil is of er wel aanspraak op uitkering bestaat, staan zij voor jou klaar om de juridische discussie aan te gaan.
